Vandaag begonnen we op dezelfde stek waar we gisteren diverse missers hadden. We kamde zowat drie uur heel het gebied uit zonder ook maar een aanbeet. Wat we ook probeerde, vriend platsmoel wilde er niet van weten. Een taai begin van de dag, het kon enkel maar beteren. En … het beterde, zelfs veel beter dan we ooit durfde dromen.

We verkasten en ook hier was er het eerste uurtje niets thuis. Plotseling kwam er wat actie, zowel Mario als Peter kregen eerst een paar voorzichtige aanbeten welke gemist werden. De aanbeten werden agressiever en Peter lande het eerste meter heilbotje, eindelijk, pfff.

Vervolgens kwam Piet welke op kop van de boot zat met een kromme hengel naar achter gewandeld met de melding ” ik heb beet”. Alles wees er op dat dit geen kleintje was. Meters lijn vlogen van de molen en gezien de vis op een bepaald moment horizontaal begon te zwemmen moest ik er bijna met de boot achteraan. Gelukkig veranderde vis van koers en dook terug naar onder. Na een spannende dril van circa 20 minuutjes gaf de vis zich gewonnen en konden we hem voorzichtig aan boord halen. Drie man was er nodig om hem te ondersteunen en bij Piet op schoot te leggen voor de foto.

176cm, wat volgens de tabel goed is voor 76kg. Proficiat Piet.

Een minuutje of tien later verspeelde Mario opnieuw een dikke heilbot welke waarschijnlijk onmiddellijk op de shad van Peter knalde. Boemmmmm, dit was een aanbeet om U tegen te zeggen. De hengel stond als een hoepel en de slip welke tamelijk vast stond gierde als gek. De eerste run was echt niet te stoppen. Dit was een echte, dit was een staldeur. Het werd een moeizame dril. Telkens wanneer Peter er in slaagde om een paar metertjes te winnen nam de vis zonder moeite de met moeite gewonnen lijn weer terug. Hij dook en dook steeds opnieuw terug naar de bodem, niets kon hem stoppen. Dit duurde zowat een half uurtje en plotseling was het gedaan. Het werd loodzwaar aan de lijn  en er bewoog niets meer. Even vreesde ik dat de vis zich vast gezwommen  had achter een of ander obstakel maar gelukkig kon Peter voorzichtig pompend moeizaam meter na meter binnenhalen. Plotseling zagen we hem komen, net als een tong had hij zich gekruld in de stroming gehangen, vandaar het loodzware dood gewicht.

Het was dood gewicht, maar vriend heilbot was verre van dood en explodeerde met ongekende kracht zonder stoppen terug naar de bodem. De dril vergde opnieuw het uiterste van zowel Peter als het materiaal.

Tot drie x toe dook de vis terug naar onder en was niet te stoppen.
Gelukkig zat de haak van de Berkley Jigkop goed in het harde gedeelte van de bek. Spijtig dat deze ligkoppen niet meer gemaakt worden want dat het echte kwaliteit is word hier opnieuw bewezen. Er zijn echt niet veel haken welke dit geweld overleven.

Het duurde een dik uur voor deze staldeur zich eindelijk gewonnen gaf.
Vissen van dit formaat overleven het niet als ze aan boord getild worden daarom hebben we haar langs het zwemplatform getrokken, daar gemeten en onthaakt.

Deze schoonheid was zo maar even 221cm lang wat volgens de tabel goed is voor 148kg!! wat in principe een nieuw Belgisch record kon betekenen.

Gezien we de heilbot zo snel mogelijk wilde vrij laten is de kwaliteit van de foto´s niet al te best. Belangrijker voor ons was dat de vis zsm ongeschonden terug kon.

Welkom in de +50 en de +100kg Sørøya Fishing Club.

Ook al hebben we een taaie week achter de rug beleefde we vandaag een fantastische dag welke de ganse week goed maakte.
Drie heilbotten welke samen goed zijn voor 236kg. Van een geslaagde vakantie gesproken!!

Waar?? Sørøya natuurlijk.

Marc